1931, 21 styczeń, Kijów – Oświadczenie aresztowanej Jadwigi Szumowicz, w którym odwołuje ona swoje poprzednie zaznania.

 

 

Uzupełnienie zeznań Jadwigi Zygmuntowiczówny Szumowicz

 

Stwierdzam teraz, że w okresie od 1920 r. do 1922 r. włącznie, prowadziłam świadomą działalność kontrrewolucyjną w szkole radzieckiej. Działalność moja przebiegała następująco: na początek było spotkanie z Andrzejowskim i jego „błogosławieństwo” na działalność antyradziecką, później otrzymałam od niego dyrektywy i przeprowadziłam ich realizację, skontaktowałam się z konsulatem, otrzymywanie pieniędzy i paczek dla nauczycieli polskich, przekazywanie do konsulatu informacji o szkole.

            Świadoma kontrrewolucyjna działalność w dziedzinie wychowywania polskiej młodzieży w duchu miłości do Polski prowadzona była do 1922 r. Potem świadomej działalności kontrrewolucyjnej nie było. Miały natomiast miejsce odosobnione zdarzenia, które nosiły charakter kontrrewolucyjny - coś na kształt takiej działalności prowadziły w szkole Kuryłowicz i Remińska. Działalność ta sprowadzała się do wychowywania dzieci w duchu patriotycznym[1] i religijnym, który to proceder tolerowałam.

            Byłam świadoma sytuacji lecz żadnych działań w kierunku ukrócenia ich działalności nie podjęłam, nie patrząc na fakt, że jako kierowniczka szkoły polskiej w której one proceder ów uprawiały, powinnam była to zrobić. Co się zaś tyczy lat kolejnych, to aż do 1929 r., kiedy to zostałam zwolniona ze szkoły, konkretnych wytycznych nauczycielom odnośnie wstrzymania sowietyzacji nigdy nie dawałam i działalności kontrrewolucyjnej nie prowadziłam.

            Moje oświadczenia i spisane przeze mnie zeznania, w których przyznawałam się do tego, że prowadziłam w ostatnich latach działalność kontrrewolucyjną, nie odpowiadają rzeczywistości lub są przesadzone, gdyż chciałam jak najszybciej je zakończyć. To był mój błąd.

 

J. Szumowicz

[podpis odręczny]

 

Oryginał, rękopis w języku rosyjskim.

CDAHOU, f. 263, op. 1, spr. 57003, k. 89-90.